ชายฝั่งในภาวะโลกรวน ชายฝั่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เปราะบางต่อโลกรวน

Leo Migdal

-Nov 20, 2025, 12:05 PM

ชายฝั่งในภาวะโลกรวน ชายฝั่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เปราะบางต่อโลกรวน

นอกจากบทความนี้แล้ว สามารถอ่านเพิ่มในแบบที่ไม่เป็นวิชาการมากนักได้ที่ https://beachlover.net/น้ำทะเลล้นฝั่ง-ภัยเนิบช/ การเพิ่มขึ้นของระดับน้ำทะเล (SLR) เป็นภัยคุกคามที่สำคัญต่อพื้นที่ชายฝั่งทั่วโลก โดยมีผลกระทบที่แตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับลักษณะภูมิประเทศ การใช้ที่ดิน และปัจจัยทางเศรษฐกิจและสังคม การวิจัยระบุว่าเขตชายฝั่งที่ต่ำ เช่น Karasu ในตุรกี มีความเสี่ยงเป็นพิเศษ โดยมีระดับการคาดการณ์น้ำท่วม 1.40%, 6.02% และ 29.27% สำหรับสถานการณ์ SLR 1 ม., 2 ม. และ 3 ม. ภายในปี 2100 ตามลำดับ ซึ่งส่งผลกระทบต่อเขตเมือง พื้นที่เพาะปลูก และป่าไม้ ในทำนองเดียวกัน ในโปรตุเกส การขยายตัวของเขตอันตราย SLR เป็นสิ่งที่เห็นได้ชัด โดยมีอัตราการเพิ่มขึ้น 2.1 มม./ปี ระหว่างปี 1977 ถึง 2000 และการคาดการณ์ในอนาคตคาดว่าค่า SLR จะอยู่ระหว่าง 0.74 ม. ถึง 0.81 ม.

ภายในปี 2100 ภายใต้สถานการณ์ SSP5 ที่ราบชายฝั่ง Tavoliere delle Puglie ในอิตาลีต้องเผชิญกับความเสี่ยงที่ซับซ้อนจาก SLR และการทรุดตัวของแผ่นดิน โดยมีการคาดการณ์ว่าจะมีพื้นที่จมอยู่ใต้น้ำชายฝั่งถึง 147.7 ตารางกิโลเมตร ภายในปี 2150 ภายใต้สถานการณ์ความเข้มข้นของก๊าซเรือนกระจกสูง ในแคลิฟอร์เนีย คาดว่า SLR จะเพิ่มระดับน้ำใต้ดินชายฝั่ง ซึ่งนำไปสู่อันตรายต่อน้ำใต้ดินและน้ำท่วมในแผ่นดิน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในพื้นที่ลุ่มต่ำเช่นอ่าวซานฟรานซิสโก ซึ่งน้ำท่วมจากด้านล่างสามารถขยายออกไป 50–130 ม. ในแผ่นดินที่มี SLR 1 ม. ประเทศไทยปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์สูงเป็นอันดับ 3 ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้[1] และมีความเสี่ยงต่อการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศในระยะยาว ในช่วงปี พ.ศ. 2543-2562 สูงเป็นอันดับ 9 ของโลก[2] ถึงแม้ว่าจะลดก๊าซเรือนกระจกได้ร้อยละ 15.4 จากการคาดการณ์ปริมาณการปล่อยในกรณีปกติในปี พ.ศ.

2563[3] แต่เรายังจำเป็นต้องเร่งเสริมสร้างศักยภาพการดำเนินงานและฐานข้อมูลในหลายสาขาเพื่อมุ่งสู่เป้าหมายความเป็นกลางทางคาร์บอนภายในปี พ.ศ. 2593 และการปล่อยก๊าซเรือนกระจกสุทธิเป็นศูนย์ภายในปี พ.ศ. 2608 ประเทศไทยมีชายฝั่งทะเลรวมเป็นระยะทางถึง 3,100 กิโลเมตร ซึ่งพื้นที่ส่วนใหญ่มีประชากรอาศัยอยู่อย่างหนาแน่น อีกทั้งยังเป็นพื้นที่ที่มีความเปราะบางและมีความเสี่ยงสูงต่อการประสบภัยจากคลื่นพายุ การกัดเซาะชายฝั่ง และการเพิ่มสูงขึ้นของระดับน้ำทะเล เมื่อพิจารณาถึงความเปราะบางต่อสภาพภูมิอากาศร่วมกับการเร่งใช้ประโยชน์จากทรัพยากรพื้นที่ชายฝั่งปัจจัยเหล่านี้ส่งผลกระทบอย่างสูงต่อระบบนิเวศทางทะเลและชายฝั่ง อีกทั้งเป็นภัยคุกคามต่อความหลากหลายทางชีวภาพ ส่งผลกระทบต่อภาคเศรษฐกิจ โดยเฉพาะการท่องเที่ยวทางทะเลและชายฝั่ง ซึ่งสร้างรายได้คิดเป็นมูลค่าสูงถึงร้อยละ 46 ของรายได้จากการท่องเที่ยวในปี พ.ศ. 2562 ทั้งนี้ รายได้จากภาคท่องเที่ยวคิดเป็นมูลค่าร้อยละ 12ของผลิตภัณฑ์มวลรวมในประเทศ รัฐบาลไทยเห็นความสำคัญ จึงได้กำหนดเป้าหมายการดำเนินงานที่ท้าทาย ทั้งด้านสภาพภูมิอากาศและความหลากหลายทางชีวภาพ โดยด้านสภาพภูมิอากาศได้กำหนดเป้าหมายความเป็นกลางทางคาร์บอนภายในปี พ.ศ.

2593 และเป้าหมายการปล่อยก๊าซเรือนกระจกสุทธิเป็นศูนย์ภายในปี พ.ศ. 2608 ในด้านความหลากหลายทางชีวภาพ ไทยได้เห็นชอบเป้าหมายตามกรอบการดำเนินงานด้านความหลากหลายทางชีวภาพระดับโลกและประกาศเข้าร่วมในการกำหนดเป้าหมายที่ท้าทายในการเพิ่มพื้นที่อนุรักษ์ให้ได้ร้อยละ 30 ภายในปี พ.ศ. 2573 โครงการ CCMB จึงกำหนดกรอบการดำเนินงานเพื่อสนับสนุนความพยายามของไทยในการบรรลุเป้าหมายระดับโลกนี้ เพื่อสนับสนุนประเทศไทยให้มีความก้าวหน้าในการสร้างภูมิต้านทานและความสามารถในการฟื้นตัวจากการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศและการพัฒนาแบบปล่อยก๊าซเรือนกระจกต่ำ รวมทั้งทรัพยากรทางทะเลและชายฝั่งได้รับการคุ้มครองและมีการบริหารจัดการที่ดีขึ้นเพื่อความยั่งยืนด้านการท่องเที่ยวและคุณภาพชีวิตของชุมชนชายฝั่งและการพัฒนาเศรษฐกิจสีเขียว โครงการ CCMB มุ่งเน้นการดำเนินงานด้านนโยบายการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ การเงินเพื่อสภาพภูมิอากาศ การอนุรักษ์ความหลากหลายชีวภาพทางทะเลและชายฝั่ง รวมถึงการพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน ทำงานผ่านเครื่องมือเชิงพื้นที่ที่หลากหลาย เช่น พื้นที่คุ้มครองทางทะเล พื้นที่ที่มีมาตรการคุ้มครองอื่นที่มีประสิทธิภาพ พื้นที่ที่มีความสำคัญเชิงนิเวศหรือชีววิทยา และอื่น ๆ เพื่อสนับสนุนการเปลี่ยนผ่านของประเทศสู่การเติบโตแบบปล่อยคาร์บอนต่ำ มีภูมิต้านทานและสามารถฟื้นตัวจากการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ และมีรูปแบบการพัฒนาที่ส่งผลเชิงบวกต่อธรรมชาติ โครงการ CCMB จึงกำหนดกรอบการดำเนินงานเพื่อสนับสนุนประเทศไทยใน 3 ด้านหลัก ๆ ดังนี้ “วิกฤติสภาพภูมิอากาศ” เป็นปัจจัยหลักที่ทำให้ธารน้ำแข็งละลายอย่างรุนแรง โดยเฉพาะแผ่นน้ำแข็งในกรีนแลนด์และแอนตาร์กติกา ที่ละลายจากเพิ่มขึ้น 4 เท่าตั้งแต่ทศวรรษ 1990 ส่งผลให้ “ระดับน้ำทะเล” สูงขึ้นอย่างต่อเนื่อง

ดูเหมือนว่าการรักษาอุณหภูมิโลกให้ไม่เกิน 1.5 องศาเซลเซียส จะเป็นอีกหนึ่งเป้าหมายที่ดูเลือนรางเต็มที่ แต่ต่อให้ทั่วทั้งโลกลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกจากเชื้อเพลิงฟอสซิลในตอนนี้ การวิเคราะห์ใหม่พบว่าระดับน้ำทะเลก็จะสูงขึ้นปีละ 1 ซม. ภายในสิ้นศตวรรษนี้ ซึ่งเร็วกว่าความเร็วที่ประเทศต่าง ๆ จะสามารถสร้างแนวป้องกันชายฝั่งได้ การศึกษาใหม่ที่ตีพิมพ์ในวารสาร Communications Earth and Environment ได้นำข้อมูลจากการศึกษาในช่วงที่อากาศอบอุ่นเมื่อ 3 ล้านปีก่อน จากการสังเกตการละลายของน้ำแข็งและระดับน้ำทะเลที่เพิ่มขึ้นในช่วงหลายทศวรรษที่ผ่านมา และแบบจำลองสภาพอากาศมาผสมผสานกัน พบว่าการสูญเสียมวลน้ำแข็งอย่างต่อเนื่องจากแผ่นน้ำแข็งเป็นภัยคุกคามสำคัญต่อประชากรที่อาศัยอยู่ตามแนวชายฝั่งทั่วโลก โลกกำลังมุ่งหน้าสู่ภาวะโลกร้อนที่ 2.5-2.9 องศาเซลเซียส ซึ่งจะถึงจุดที่แผ่นน้ำแข็งกรีนแลนด์และแอนตาร์กติกาตะวันตกจะพังทลายลง และจะทำให้ระดับน้ำทะเลสูงขึ้นประมาณ 12 เมตร ส่งผลให้ประชาชนจำนวนมากไม่มีที่อยู่อาศัย ในตอนนี้ผู้คนราว 230 ล้านคนอาศัยอยู่ภายในระดับความสูงเหนือน้ำทะเลปัจจุบัน 1 เมตร และอีก 1,000 ล้านคนอาศัยอยู่ภายในระดับความสูงเหนือน้ำทะเล 10 เมตร การวิจัยชายฝั่งทะเลไทยจะเป็นประโยชน์ต่อรัฐบาลและผู้กำหนดนโยบาย ซึ่งจำเป็นต้องมีการวางแผนสำหรับผลกระทบที่อาจเกิดขึ้นจากการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ และเป็นไปเพื่อการพัฒนากลยุทธ์ที่มีความยืดหยุ่นเพื่อจัดการกับผลกระทบต่อระบบธรรมชาติและสังคม

ในประเทศไทย ปัญหาการกัดเซาะชายฝั่งและอุทกภัยจำเป็นต้องได้รับการแก้ไขโดยด่วน เนื่องจากปัญหาดังกล่าวส่งผลกระทบต่อผู้คนกว่า 11 ล้านคนที่อาศัยอยู่ในเขตชายฝั่งทะเล (17% ของประชากรทั้งประเทศ) กรมทรัพยากรทางทะเลและชายฝั่ง (ทช.) กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม ของรัฐบาลไทย ได้คำนวณว่าการกัดเซาะในแต่ละปีทำให้ประเทศไทยสูญเสียพื้นที่ชายฝั่งราว ๆ 30 ตารางกิโลเมตร ขณะที่สำนักงานนโยบายและแผนทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมคาดการณ์ว่าระดับน้ำทะเลจะเพิ่มขึ้นอีก 1 เมตรในอีก 40-100 ปีข้างหน้า ซึ่งจะส่งผลกระทบต่อพื้นที่ชายฝั่งอย่างน้อย 3,200 ตารางกิโลเมตรจากการกัดเซาะและอุทกภัย ซึ่งอาจทำให้ประเทศไทยต้องสูญเงินกว่า 3 พันล้านบาท (หรือเกือบ 70 ล้านปอนด์) ในระยะเวลาดังกล่าว โครงการชายฝั่งทะเลไทยนั้นตอบสนองต่อความต้องการเร่งด่วนในการเพิ่มความยืดหยุ่นและศักยภาพในการปรับตัวของชุมชนชายฝั่ง ผ่านการดำเนินงานวิจัยทางวิทยาศาสตร์เพื่อกระตุ้นและส่งเสริมการกำกับดูแลที่มีประสิทธิภาพและคุ้มค่ามากขึ้นจากหน่วยงานภาครัฐและองค์กรต่าง ๆ - สร้างความเชื่อมโยงเชิงสาเหตุระหว่างการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ การกัดเซาะชายฝั่ง และอุทกภัย

People Also Search

นอกจากบทความนี้แล้ว สามารถอ่านเพิ่มในแบบที่ไม่เป็นวิชาการมากนักได้ที่ Https://beachlover.net/น้ำทะเลล้นฝั่ง-ภัยเนิบช/ การเพิ่มขึ้นของระดับน้ำทะเล (SLR) เป็นภัยคุกคามที่สำคัญต่อพื้นที่ชายฝั่งทั่วโลก โดยมีผลกระทบที่แตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับลักษณะภูมิประเทศ การใช้ที่ดิน และปัจจัยทางเศรษฐกิจและสังคม การวิจัยระบุว่าเขตชายฝั่งที่ต่ำ

ภายในปี 2100 ภายใต้สถานการณ์ SSP5 ที่ราบชายฝั่ง Tavoliere Delle Puglie ในอิตาลีต้องเผชิญกับความเสี่ยงที่ซับซ้อนจาก SLR

2563[3] แต่เรายังจำเป็นต้องเร่งเสริมสร้างศักยภาพการดำเนินงานและฐานข้อมูลในหลายสาขาเพื่อมุ่งสู่เป้าหมายความเป็นกลางทางคาร์บอนภายในปี พ.ศ. 2593 และการปล่อยก๊าซเรือนกระจกสุทธิเป็นศูนย์ภายในปี พ.ศ. 2608 ประเทศไทยมีชายฝั่งทะเลรวมเป็นระยะทางถึง 3,100 กิโลเมตร

2593 และเป้าหมายการปล่อยก๊าซเรือนกระจกสุทธิเป็นศูนย์ภายในปี พ.ศ. 2608 ในด้านความหลากหลายทางชีวภาพ ไทยได้เห็นชอบเป้าหมายตามกรอบการดำเนินงานด้านความหลากหลายทางชีวภาพระดับโลกและประกาศเข้าร่วมในการกำหนดเป้าหมายที่ท้าทายในการเพิ่มพื้นที่อนุรักษ์ให้ได้ร้อยละ 30 ภายในปี พ.ศ. 2573

ดูเหมือนว่าการรักษาอุณหภูมิโลกให้ไม่เกิน 1.5 องศาเซลเซียส จะเป็นอีกหนึ่งเป้าหมายที่ดูเลือนรางเต็มที่ แต่ต่อให้ทั่วทั้งโลกลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกจากเชื้อเพลิงฟอสซิลในตอนนี้ การวิเคราะห์ใหม่พบว่าระดับน้ำทะเลก็จะสูงขึ้นปีละ 1 ซม. ภายในสิ้นศตวรรษนี้ ซึ่งเร็วกว่าความเร็วที่ประเทศต่าง